درباره تاریخچه پینگ پنگ ایران

در سال ۱۹۵۱ مسابقات قهرمانی پینگ پنگ جهان در اتریش برگزار شد که برای نخستین مرتبه تیمی از ایران متشکل از امیر احتشام زاده، پرویز خاموشی و احمد مبارکی در این رقابت ها حضور داشتند که در بین ۲۲ تیم شرکت کننده عنوان شانزدهمی مشترک را کسب کردند.

، در فاصله زمانی ۵۹ سال حضور ورزشکاران ایران در مسابقات مختلف پینگ پنگ در رویدادهای المپیک، جهانی، بازی های آسیایی و مسابقات قاره کهن تنها ۳ مدال برنز بدست آمده است.

در سال ۱۹۵۸ تیم ۴ نفره ایران متشکل از امیر احتشام زاده، هوشنگ بزرگ زاده، حمید کارلو و ادمونت بیت خدا، موفق شد در بازی های آسیایی توکیو به عنوان سوم تیمی دست یابد و در بازی های آسیایی ۱۹۶۶ بانکوک تایلند هم هوشنگ بزرگزاده در مسابقات انفرادی یک مدال برنز دیگر را به کارنامه پینگ پنگ ایران اضافه کرد.

به غیر از این ۲ مدال، سایر پینگ پنگ بازان ایران در دو بخش آقایان و بانوان در رویدادهای مهم جهانی و آسیایی در رده بزرگسالان از کسب مدال محروم مانده اند. 

تاریخچه وقوانین ورزش پینگ پنگ

پینگ پنگ، ورزشی انفرادی و بی‌نظیر است که در سطوح قهرمانی به توانایی‌های بالا و دقیق تکنیکی، ظرفیت خوب هوازی، توان بی‌هوازی، عمل و عکس‌العمل‌های سریع، قدرت و سرعت، هماهنگی، انعطاف‌پذیری و چابکی نیاز دارد و با توجه به این عوامل و اندازه‌گیری آنها، می‌توان ب نقاط قوت و ضعف افراد پی‌برد و برای رفع آنها تمریناتی مناسب انتخاب کرد.

 پینگ پنگ مانند بسیاری ورزش های دیگر احتمالا برای اولین بار با وسایل و تجهیزات ابتدایی و سر هم بندی شده به عنوان یک سرگر می اجتماعی ساده در اواخر قرن نوزدهم در انگلستان بازی می شده است.این بازی که بر گرفته از بازی تنیس قرون وسطایی است با همین نام امروزی ونام های مختلف تجاری همچون گسیما(gosshima,1891) و ویف واف(whiff-waff) همراه با بازی بدمینتون و تنیس روی چمن در اواخر قرن نوزدهم بسیار محبوب بودند و بعد از این که عنوان پینگ پنگ(با پیروی از صدای ایجاد شده از برخورد توپ با میز و راکت با پوست بره تو خالی که در آن زمان متداول بود)توسط می جکس و پسرانش در سال1900 به ثبت رسید این بازی با شور و شوق بسیاری رایج شد.